|
Wszystko zaczęło się od rozmowy przypadkowo usłyszanej w metrze. Kilku studentów stało i rozmawiało na jakiś temat. Nie wszystko zrozumiałem, ale chyba chodziło o to, że jeden z nich czasami jadąc metrem bawi się tak, że czeka na moment aż jego pociąg zatrzyma się na na stacji, a na przeciwległym torze będzie drugi skład. Wtedy wyskakuje z wagonu i biegnie. Gdy nie zdąży dobiec i zostanie na peronie albo jego pociąg dojedzie do stacji końcowej, to gra się kończy przegraną. Nie jestem pewien czy sens tego co mówił był dokładnie taki, czy może część sam sobie dopowiedziałem, ale to nie było najważniejsze. W idei metra jako narzędzia rozrywki było coś niezwykłego. Chyba wtedy po raz pierwszy spojrzałem na miasto jak na wielką planszę do gry. Poczułem, że muszę coś zrobić. Był to rok 2004. Jak widać od koncepcji do realizacji musiało minąć kilkanaście miesięcy. Miejmy nadzieję, że warto było czekać.
|
